آهن نت

ذوب آهن اصفهان، ایرانی کوچک، به بزرگی ایران.

گاهی مرور رویدادهای مهم تاریخی، حس و حالی تازه  و آرامش خاصی به انسان می دهد مانند ورق زدن آلبوم عکسها و خاطراتمان. این روزها هم یاد آور سرآغاز و نقطه عطف صنعت فولاد کشورمان می باشد که 57 سال پیش به وقوع پیوست.صنعتی که آرزوی دیرینه ملت بزرگ ایران بود و سالیان زیاد انتطارش را می کشیدند.گرچه به شواهد تاریخی در آن دوره، کشورهای استعمارگری همچون آمریکا، انگلیس وعوامل داخلی آنها با سنگ اندازی های مختلف، همیشه سد راه صنعتی شدن ایران بزرگ بودند اما تحقق این آرزوی ارزشمند، 57 سال پیش رقم خورد وسال 1344 قرارداد اولین کارخانه آهن و فولاد ایران با شوروی سابق منعقد و در سال 1346 کلنگ ساخت آن به زمین زده شد. با راه اندازی این کارخانه مهم و تاثیر گذار، از سراسر ایران، با قومیت ها و ادیان مختلف( استانهای اصفهان، چهارمحال و بختیاری،تهران،فارس،هرمزگان، خوزستان،کرمانشاه،گیلان و مازندران ،آذربایجان ،سیستان و بلوچستان،کرمان،خراسان،کردستان و ...)نیروی انسانی ماهر و غیر ماهر جهت آموزش های لازم و کار جذب شدند که بعد ها این نیرو های با ارزش در طی دوره های مختلف، بخش مهمی از متخصصین و مدیران توانمند در زمره مدیران صنایع دیگر کشورقرار گرفتند.در حقیقت ایرانی کوچک، در دل ایرانی بزرگ شکل گرفت . پس از گذشت  چندین دهه از عمر با برکت این "مادر صنعت" ، اثرات شگرف آن را می توانیم در اشتغال زایی، تربیت نیروهای متخصص و رشد و توسعه صنعت کشورمان مشاهده نماییم. شمار کارمندان و کارگران شاغل در ذوب آهن اصفهان و صنایع مرتبط با آن(معادن و ...)، بنا بر آمارها در آستانه سال 1357 ه. ش به 60 هزار نفر رسید که شامل 52 هزار کارگر و 8 هزار مهندس و تکنسین بود.این آمار ها نشان دهنده اهمیت و جایگاه ذوب آهن اصفهان در صنایع ایران است و به حق می توان گفت که این شرکت، مادر صنعت و دانشگاهی بزرگ برای تربیت نیروی انسانی جهت صنایع دیگرکشور است.

* مروری کوتاه بر تاریخ شکل گیری "مادر صنعت فولاد"

در 23 دی ماه 1344 آرزوی دیرینه ملت یزرگ ایران به نتیجه رسید و قراداد تاسیس اولین صنعت فولاد کشور به بار نشست . گرچه ایران با تمدن چندین هزار ساله از پیشتازان صنعت ذوب فلزات بوده است. اما در سه قرن اخیر(قبل از انقلاب اسلامی) بلحاظ سرعت تحولات تکنولوژی تولید فولاد در کشورهای صنعتی و نیاز رو به افزون محصولات فولادی، ایران در زمره وارد کنندگان محصولات فولادی قرار گرفت. ونیاز به داشتن یک کارخانه فولادی بسیار احساس می شد

در سال 1938 بر اساس پیمانی میان ایران و کنسرسیوم آلمانی، طرح ساخت ذوب آهن، کارخانه مفتول سازی، فولادسازی و تولید ورق به امضا رسید و کرج به عنوان محل تأسیس انتخاب گردید. اما همچنان مشکل ساخت کارخانه ذوب آهن در ایران با بعضی  انتقادات داخلی هم همراه بود و از طرفی کارشکنیهای خارجی(آمریکا،انگلیس و...) نیز اهمیت داشت. دولت وقت، قبل از جنگ جهانی دوم، با آلمانها قرار گذاشت که یک کارخانه 15 هزار تنی ذوب‌آهن در ایران بسازد و بر این اساس آلمانها مقداری ساختمان در کرج ساختند ولی جنگ جهانی دوم باعث شد تا انگلیسها ماشین‌آلات و وسایل کارخانه ذوب‌آهن را مصادره کنند. پس از مدتی، وزیر صنایع و معادن دولت ایران مذاکراتی را با آلمانها آغاز کرد و قرار شد قرارداد ساخت یک کارخانه بزرگتر ذوب‌آهن را امضا کنند. مذاکرات با آلمانها آغاز گردید و پس از مذاکرات، قرارداد آماده امضا شد و قرار امضای قرارداد نیز فردای آن روز در دفتر وزیر در وزارت اقتصاد گذاشته شد و قرار بود تا قرارداد به‌صورت رسمی امضا شود اما در موعد مقرر و زمانی که همه آماده امضای قرارداد بودند، آلمانها سر قرار حاضر نشدند.